کلا وقتی عصبانی میشم فقط باید بنویسم.عادتی که سالها با منه .وقتی که به شدت از دست خودم عصبانی ام.وقتی چشم باز میکنم و میبینم بیش از دیگران به خودم ظلم کردم .اجازه دادم ادم ها با رفتاراشون بهم جفا کنن .تجربه ی تلخیست .معمولا این جور وقت ها دوست دارم تنها باشم و بنویسم هیچ کس نمیتونه ارومم کنه این بازه زمانی متغیره و رکورد 5 سال یا بیشتر رو هم دارم و یادمه یه روز هایی این حس چه اثر هایی رو برام خلق کرده اما خوب بد ترین حالت وقتیه که تو عصبانیت قضاوت میکنم .پیش خودم و کاملا غیر منصفانه .همیشه هم با خودم مشاجره دارم. این بدترین حالت از حس موجوده.امیدوارم زودی خوب بشم.خود ارومم رو خیلی دوست دارم اگر این ادم نما ها بزارن
صداقت نوشته هات حرف نداره