دانشجو از حرف تا حرافی

یک روز هایی بود که روز دانشجو معنی و مفهومی داشت ارج و قربی داشت اون روزها ادم های با سواد و بدرد بخور رو می اوردن دانشگاه  و دانشجو ها اونها رو  سوال پیج میکردن بیشتر سوالات سیاسی بود فرقی نداشت که دانشجو چه رشته ای درس میخونه ،همیشه سوالاش سیاسی بود در دوره ی پدر اصلاحات اقا خاتمی دانشجو ها کمی فهمیده بودن کمی با سواد بودن یه تعداد اندک هم بودن که خیلی میفهمیدن خیلی سواد داشتن این عده ی دوم در 8 سال بعد (که دوره تخریب ایرانه به نظرم و پدر گود برداری اقا احمدی نژآد) شدن سیبل اطلاعات و مدام بازداشت وزندانی و در حال حاظر هم که یه عده علاف هستن که روز دانشجو دابسمش پر میکنن و میرن دانشگاه که سربازی نرن یا شوهر نکن به نظرم دانشجوی ادم حسابی ودرس خون این روزها فقط فرار میکنه میره از مملکت تا از چرخه پیشرفت دنیا عقب نمونه قطعا پیش ما عقب مونده  ها به جایی نمیرسه ...

من سه تا دانشگاه مختلف درس خوندم سه تا رشته ی متفاوت به هر سه تاش علاقه داشتم ولی در نهایت یه کارشناسی شلخته از یکی از اون رشته ها گرفتم بعضی از دوستای دبیرستانم وقتی من ومیبینن ازم میپرسم بلاخره چی خوندی تو ؟و من فقط لبخند میزنم چون نمیفهمم تحقیرم میکنن یا تحسینم زندگی هیچکدوم شبیه من نشد یا حتی من شبیه اونهابه طور صد در صد میتونم بگم که اکثرشون اگر حمایت پدراشون و نداشتن هیچ گهی نمیشدن اونهایی که این ونداشتن یا معتاد شدن یا هنوز بیکار و بی هدفن یا مثل من ،که خب هنوز مثل خودم و ندیدم توی بیشتر رشته های کاری هم دست دارن ولی هنوز همون بی عرضه گی دوران دبیرستان و حتی راهنمایی توشون موج میزنه ...

شوخی نیست واقعا شوخی نیست ولی باور کنید بدترین جدی دنیاست اینکه 16 سال بدون کوچکترین کمکی زندگی کنی شکست بخوری و ادامه بدی هیچ کسی نباشه گند کاری هات و درست کنه برات ماست مالی کنه بیشتر که فکر میکنم میبینم خوب اکثر اوقات من خودم خواستم یعنی وقتی راهی نداری مجبوری بخوای که تنهایی از پسش بر بیای .خیلی وقت ها کم اوردم زدم زیر گریه و زار زدم کسی نبود که روی شونم بزنه بگه بلند شو پسر درستش میکنیم روزایی که پول یه نخ سیگار و نداشتم روزایی که اصلا قشنگ نبودن ولی بودن طی شدن گذشتن و حالا من خیلی فرق خاصی نکردم فقط خیلی جوونی نکردم خیلی لذت نبردم بزرگ ترین لذتم تمام این سال ها نوشتن بود و فیلم دیدن و کتاب خوندن سال های زیادی در چه کنم های بی ثمر نابود شد جاهایی که اشتباه کردم و هنوز هم تاوان بعضی هاش رو دارم پس میدم با کابوس هام با دغدغه هام با دلمشغولی هام .بخش های تمام نشدنی زندگی ...خیلی از این روزها رو دانشجو بودم 8 سال تقریبا بطور نا منظم و جالب اینجاست که هیچوقت در گذر زمان در دوره دانشجویی عاشق هیچکدوم از همکلاسی ها و هم دانشگاهی هام نشدم یه سری از رفقای دانشگاهیم هنوز هم رفقام هستن و هنوز هم خیلی وقتا برای حرف زدن بهم زنگ میزنن و من همیشه مثل یه ابر قهرمان توی نظرشون بدون مشکلم ایده عالم بی نظیرم یکی از اینا میگفت لامصب هروقت بهت زنگ میزنم دری وری میگی یه بار نشد بگی الان زنگ نزن حال ندارم یا فردا زنگ بزن یا حوصله ت و ندارم راست میگفت من هیچوقت نتونستم کم بیارم به خودم اجازه ندادم ضعیف باشم هر کاری که خواستم کردم اگر بد بود تاوانشو تنهایی دادم اگر خوب بود هم لذتش و تنهایی چشیدم من مثل یه تیم فوتبال یک نفره زندگی کردم خودم دفاع کردم خودم پاس دادم خودم گل زدم بعضی وقتا هم گل خوردم و باختم و مسولیت شکستم و به عهده گرفتم و میدونستم هیچی از ارزشهام کم نمیشه ...

امروز مجبور شدم کتاب خونه رو بریزم بهم و در این بین کتاب هایی که نخوندم و اوردم دم دست تعدادشون کم نبود ولی دلم خواست که بخونمشون چیز های زیادی هست که باید بدونم و اونها قطعا کمک زیادی میکنن که بفهمم برای شروع هم زندگی نامه استالین رو گذاشتم دم دست یادمه وقتی میخواستم بخرمش ذوقی شدیدی برای خوندنش داشتم .دیکتاتور ها ادم های مورد علاقه من هستن ادم های تنهایی که برای ساختن رویاشون حتی تا نابودی خودشون هم پیش رفتن اونها همیشه تنها بودن. تنهای تنهای تنها.

پ.ن:دارم تند تند مینویسم که برم مهمونی غلط املایی ها بعدا اصلاح میشه شایدم نشه ...

پس نوشت:ویرایش کردم ،خیلی غلط نداشتم .خیلی جا ها رو از قصد نقطه نمیزارم تا اگر کسی واقعا دوست داره مطلب رو بخونه و جمله رو کامل نتونست بخونه برگرده و دوباره بخونه ...یه جور مرضه نوشتنه که فکر میکنم ویراستار ها هم باید نون بخورن البته اگر من کتابی نوشتم حتما نیاز به ویراستار داره