رادیکال 63
نوشتن تنها راه نجاتم بود ، نوشتم
رادیکال 63
نوشتن تنها راه نجاتم بود ، نوشتم
La La Land 2016
اینکه خیلی فیلم های موزیکال رو نمیفهمم دلیل نمیشه که این فیلم رو معرفی نکنم.یک موزیکال عاشقانه که برای معرفیش دلیل دارم.یک روز یک نفر به زندگی شما میاد که بعد از اون شما هرگز ادم سابق نمیشید مهم نیست که چه اتفاقی بی افته بعدش مهم نیست که اخرش خوب تموم بشه یا بد شما هرگز ادمی که قبل بودید نمیشید.مسیرتون جدا میشه میرید و میچرخید و زندگی میکنید اما همیشه یه تیکه از ذهنتون ،دلتون ،وجودتون یه جای دیگست ...در وصف تمام حالات بالا کلی فیلم و سریال و موزیک و شعر ساخته و نوشته شده و یکی از اونها میشه این فیلم ...
گاهی فکر مکینی که شاید توهم بوده شاید خیال بوده شاید اصلا اینقدر هم که فکر میکنم درگیر نیستم اما با رد شدن از یه خیابون با شنیدن یه موزیک دیدن تکراری یه سریال یا یه محله یا یه خیابون انگار ماشه رو میچکونن رو شقیقتون ...
مثلا باید یادت باشه چه روزی چی شد گاهی دست خود ادم نیست بی اختیار از اول ماه تو سرته از اول ماه دلشوره داری ...
دلشوره برای هیچ کس یا همه کس؟ حتی اینم نمیدونی...
این فیلم روایت دل دادن و نشدنه روایت جدایی منطقی و زندگی واقعیه مثل زهر مار تلخه اما گاهی انگار نشدنش باید اتفاق می افتاده ...
فیلم و ببینید و یاد خیلی ها بی افتید، بعد یاد خاطره هاشون ،بعد یاد روز های خاصی که یه روزی شاید خاص تر بودن مثل روز تولد یا روز مرگ یا هر چیزی...
گاهی فقط میتونی برای خاطره ای دور لبخند بزنی و از دور بوسه بفرستی براش و با دستات براش قلب درست کنی و زمزمه کنان طوریکه خودت هم نشنوی بگی تولد مبارک مواظب مهربونیات باش...
پ.ن:از چهارشنبه اخر سال یه خواب بعد از کار و یه باشگاه با کلی خستگی توی خاطره امسالم موند ...باورش سخته ولی هیچ چیز دیگه مثل سابق نیست . یه فیلم سیاه و سفیده که انگار قرار نیست کسی بهش رنگ بپاشه...
فکر نمیکردم خوب باشه . میگذارمش تو لیست فیلمهام که ببینمش