رادیکال 63
نوشتن تنها راه نجاتم بود ، نوشتم
رادیکال 63
نوشتن تنها راه نجاتم بود ، نوشتم
مستی و ویژگی های منحصر به فردش
خوب امشب هم حال خوب و مدیون وحید هستم بعد از مدت ها.این اهنگ رضا صادقی هم مثل این چند وقت اخیر رفته رو مخم.مستم و منقلب و مضطرب.
اگر اتفاق خاصی نیافته عید امسال رو ایران نیستم.هم دلهره دارم هم نگرانم هم خوشحالم.
دارم یه لیست تهیه میکنم از چیز هایی که میخوام ببرم با خودم.قطعا مهمترینش همین لبتاب که خیلی شب ها رو باهاش صب کردم.
چند تا کتاب که هنوز تصمیم نگرفتم کدومش و ببرم اما قطعا پرسه در مه رو حتما میبرم.خیلی فکر نکنین که چی هست یه کتاب در زمینه داستان نویسی ورمان مدرن که خیلی دوسش دارم و هنوز تمومش نکردم والا خوندن کتاب 800 صغحه ای کار هر کسی نیست.
پاس جدید امروز دستم رسید.یه حس عجیبی دارم.دل کندن از یه سری چیز ها و فکر اینکه واقعا قراره برم که برنگردم یا برم که برگردم.دلم میخواد هیچ قت پام و نزارم توی این کشور.به هزار و یک دلیل و دلم میخواد هی برم رو به جلو.امیدوارم که بتونم.
برای یه مرد توی 35 سالگی خیلی خیال پردازی کار سهلی نیست ولی دلم میخواد نیمه ی دوم زندگیم و جوری زندگی کنم که تا الان اونطوری نبوده.
واقعا نوشتن تو مستی بهترین کار دنیاست.بی تهد و سبک بی انکه فکر کنی برای چه و چرا.
دارم فکر میکنم واقعا میشه ...؟؟؟
...
.
...
.
.
.
.
....
.
.......
.....
.
.....
..
..
.......
........................
...
.
هردفعه که میام می خونمت قبلش دعا می کنم رفته باشی، یکی هم ازاین فلاکت نجات پیدا کنه یکیه، آینده ت پر ارامش